çok heyecanlı bişey en yakın dostunla böyle köklü değişimler için sağlam kararlar almak falan.bi de bunları başarınca kutlarız artık net.ayakları yere basan kararlar bi de.

hani yarın dondurma yemeye gidiyoruz kararı değil yani.bi de gaza geliyor insan.allaağh diyen uçan adam sabri gibi oldum.

yes vi ken du.

cuma saçmalaması.

En çok korktuğum şeylerden biri ise başıma bi kaza gelip acil servise kaldırılmak. (Force korusun) buna ek olarak bi korktuğum şey daha var kimine göre gereksiz gelebilir ama mesela diyelim ki (empati yapın lan!) üstünüzde çok zor bulduğunuz aldığınız bi kıyafet var,acilde tedavi için o kıyafeti makasla kırt kırt kesiyorlar.yüreğim dayanmaz ya ne acı bişey.başıma gelen kazadan değil herhalde üzüntüden oracıkta gidiveririm.Aklıma bugün bu geldi.

Çünkü öyle oluyor ki indirim zamanları bi kıyafetten uygun bedende bi tane kalmış oluyor ya da efsanevi fiyatta bi çantaya öyle bi indirim yapıyorlar ki indirimden mağazada orgazm anları yaşıyorum neredeyse. Hani biri sorsa efsanevi bi fiyatta olan trençkotu [ikihanelibirsayıburaya gelcek] liraya nasıl alabildiğimi, erkekler askerlik anılarını nasıl anlatırsa ben de öyle indirim ve alışveriş maceralarımı anlatırım. Son kalan uygun beden kazak için kadının tekiyle mi kavga etmedim, indirim mesajı gelir gelmez sabahın köründe kendimi avmde mi bulmadım ohoo neler var neler..

Yani büyük mücadelelerle über emekler harcadığım kıyafetlerime bişey olsun istemem.Aman psikopat hardal tek sorunun bu mu derseniz aklımdan geçen bunlar valla. Sağlığın önemli diyebilirsiniz tabi ki çok önemli,ben yatalak olunca nası giycem onları dimi?düşündüm bunları tabi..ama harcanmış bir efor var,emek var.Hazır annem getirse mağazadan alsa önemsemem hani.Alışverişi bi savaş mağazayı da cephe gibi düşününce iş işten geçiyor.Öndöröööm! diye katetmediğim mesafe kalmıyor.Ankarada bulamadığım tişörtü İzmir'e gidip almam gibi mesela.

Of bunların hepsini anlatsam zihniniz pelte olur.Bu kadarı yeter.

Buradan doktorlara sesleniyorum bana bişi olursa kıyafetlerimi kesmeyin.tedavi için efendi gibi çıkarın.

grşrz.by.

içinde U2 geçen yazı.

U2 konserinden iki gün önce babanem aradı, tvde haberini görmüş heyecanlanmış, telefonda ise "sen böyle hep rock konserlerine gidiyorsun ya bunu da kaçırmazsın diye düşünmüştüm istanbulda olduğunu düşündüm,iyi misin nasıl gidiyor diye bir sorayım dedim." babaneme durumu anlattım,konsere gitmediğimi, istanbulda olmadığımı vs.. "aman bu eksik kalsın şekerim ya, diğer konserlere gidersin" dedi.
Babanenim benim nelerle ilgilendiğimi biliyor olması güzel, ben her rakınkoka gittiğimde dream tvyi açıp tüm konserleri izlerdi, izleyiciler arasında gözükür müyüm acaba diye.bir kaç grubun şarkılarını da öğrenmişti,dinlemişti mesela.Ayrıca, hangi müzik festivaline, konsere gitsem bol bol fotoğraf çekmemi tembihler (çoğu canlı performans anında tv kanallarında olmadığı için.) gideceğim konserle ilgili grubun veya grupların müziklerini dinletmemi ister.
Bu özelliğine bayılıyorum: ilgili olmasına, ot gibi bir yaşlılık yaşamamasına (daha ne aksiyonları var bizimkinin), nazar veya negatif enerji değmesin/gelmesin şimdi şu yazıyı yazdım diye Force daha da ömür ve bol sağlık versin ama telefon araması aklıma gelince paylaşmadan geçemedim.